“Weet wel dat ik er GEEN MINUUT korter om ga werken”

Mannen ontlenen status en identiteit aan hun werk. Voor mannen is het misschien om die reden wel belangrijker om succesvol te zijn in het werk dan voor vrouwen: mannen moeten zich conformeren aan het beeld van een “echte man” en daar hoort ambitie, competitiviteit, daadkracht en onafhankelijkheid bij. Op het moment dat er kinderen komen gaan jonge moeders minder werken en jonge vaders juist MEER – zij moeten zich nu helemaal bewijzen als kostwinnaar want tussen moeder en baby kunnen ze toch niet komen. Jens van Tricht schrijft in zijn boek “Waarom feminisme goed is voor mannen” dat vele mannen het maar wat moeilijk hebben met het juk van mannelijk te moeten zijn.    

In onze calvinistische samenleving werd van de man een leidende rol verwacht en mag de vrouw volgen (gesymboliseerd in een naambordje bij de deur: familie Hans Visser). De christelijke man zorgt financieel voor zijn gezin. Hoogleraar psychologie Belle Derks onderstreept dat mannen nog altijd meer gepusht worden om geld te verdienen dan vrouwen: die mogen keuzes maken op basis van wat ze LEUK vinden. Jens van Tricht, oprichter van Stichting Emancipator, zegt dat vele mannen het maar wat moeilijk hebben met deze verantwoordelijkheid. Daarnaast is het helemaal niet natuurlijk voor mannen om hun kwetsbare eigenschappen te moeten “ontkennen, negeren en onderdrukken”. Mannen groeien op met het idee dat ze niet mogen huilen, maar ook andere gevoelens niet mogen tonen. Ze moeten een “echte man” zijn, compleet met fysieke kracht, kostwinnaarschap, succes en seksuele veroveringen. Vele mannen kunnen zich hier wellicht prima in vinden – maar net zoveel mannen waarschijnlijk niet. Van Tricht stelt dat de oorzaak dat mannen veel vaker te kampen hebben met geweld (zowel als dader als slachtoffer) dat ze korter leven en vaker zelfmoord plegen – ook in dit licht gezien kan worden. Vervolgens stelt hij in zijn boek dat mannen veel baat zouden kunnen hebben bij meer gendergelijkheid en een omslag in het denken over maatschappelijk normen voor mannen en mannelijkheid. Punt is wel dat we dan mannelijke en vrouwelijke eigenschappen gelijk zouden moeten waarderen. En dat is helaas weer een heel ander probleem.

Blijft staan dat we zowel mannen als vrouwen in een te smal keurslijf plaatsen als mannen alleen moeten werken en vrouwen alleen moeten zorgen. Eind jaren 60 (SER-rapport 1968) werd deeltijdwerk geïntroduceerd als oplossing om meer balans te krijgen in werk- en zorgtaken. Het idee was destijds dat deeltijdwerk de algehele norm zou moeten worden. Vijftig jaar later moeten we concluderen dat vrouwen het deeltijdwerk hebben omarmd en dat het voor mannen nog uiterst ongewoon is – en er voor hen zelfs een taboe heerst om te vragen naar de mogelijkheden. Gelukkig zijn er ook bedrijven die tornen aan het beeld dat deeltijdwerk lastig te organiseren is: zo heeft Microsoft in augustus 2019 laten zien dat een kortere werkweek voor IEDEREEN (32 uur werd de norm), leidde tot meer productiviteit, tot efficiëntere vergaderingen en tot gelukkiger medewerkers.     

Laten we allen het voorbeeld van Microsoft volgen, opdat mannen de ruimte krijgen om ook hun zorgzame kant te tonen en meer balans te vinden in zichzelf. Een man die zich terugtrekt in zijn fort en aangeeft dat er van hem niets verwacht kan worden qua zorgtaken als er kinderen worden geboren, doet niet alleen zijn vrouw en kinderen, maar ook zichzelf tekort. Lees in onderstaand fragment hoe eenzaam Anne zich voelt in haar zwangerschap, opdat ze weet dat haar man “er geen MINUUT korter om gaat werken”.

[ANNE 10]