-
“Nooit thuis, maar omringd door familie ineens de rol van toegewijde vader gaan spelen?”
Het fenomeen Mansplaining staat voor het verschijnsel dat je meent iets te moeten uitleggen, wat de ander eigenlijk allang weet. Vaak wordt het podium gepakt omdat je denkt dat je het beter weet – iets waar mannen zich vaak schuldig aan maken als het om zaken gaat en wat vrouwen kunnen hebben als het om zorgtaken gaat. Sommigen zijn erg bedreven in mansplaining: zij kunnen met veel zelfvertrouwen overal over meepraten en worden nog geloofd ook. Het heeft natuurlijk te maken met karakter: de een staat nu eenmaal veel zelfverzekerder op het podium dan de ander. Maar daarnaast heeft het ook met bluf te maken. Als het gaat om “kan…
-
“Als je echt had willen werken, dan had je het wel gedaan”.
Het is wrang hoe achteraf geschiedenissen worden herschreven. Voor het gemak zijn zaken vergeten, herinneren we ons alleen datgene wat we willen herinneren en kleuren we de ervaringen een beetje sociaal wenselijk bij. Dat zal best een functie hebben voor jezelf, maar het kan ook heel confronterend zijn voor anderen. Ineens blijkt dat zorgzaam bezig zijn voor het gezin niet de geschiedenisboeken heeft gehaald. Alleen successen tellen immers mee. Herinneringen zijn een raar fenomeen. De meeste mensen schijnen onprettige ervaringen het liefst te vergeten. Misschien komt het ook omdat we vooral foto’s nemen van momenten dat je je prettig voelt: lachend met je diploma, met een cocktail op een strand,…
