-
“Ik werk niet zo hard voor mezelf, maar voor het gezin”
Vanuit de mindset van de jaren vijftig, kon je als man niet beter zorgen voor je gezin dan hard te werken en goed geld te verdienen. Voor een work-alcoholic is het heel fijn om je hieraan vast te houden: je werkt immers voor het gezin, jou kan niets verweten worden. Het is ook een dooddoener in een gesprek over de verdeling van zorgtaken. In de wereld zoals deze nu is, is het haast niet te begrijpen waarom mannen zo graag wilden weglopen voor zorgtaken. Nu wordt het als ideaal gezien dat beide partners na de komst van een kind, parttime blijven werken (hoewel dit ideaalbeeld nog maar weinig echt wordt…
-
“Nooit thuis, maar omringd door familie ineens de rol van toegewijde vader gaan spelen?”
“Wat is jouw Maarten toch altijd leuk met de kinderen”. Mijn schoonzus staat naast me, ik kijk met haar mee door het raam waar Maarten aan het voetballen is met zijn neefjes. Door haar ogen zie ik de fijne speelse oom. Ik snap het wel. Ik knik en buig voorover om de kaashapjes en het warme stokbrood uit de oven te halen. Even later komt Maarten lachend binnen en slaat een arm om me heen. Ik draai me om zodat de arm weer als vanzelf van me afglijdt, schuif de kaashapjes op een schaal. “Kom, ik neem ze wel even mee naar binnen” zegt Maarten als hij de schaal van…
-
“Jij hebt toch ook leuk werk voor erbij?”
Het stond al weken in de agenda – zoals dat gaat als je jonge ouders bent en de spontaniteit om ergens zomaar heen te gaan ver te zoeken is. Mijn moeder was voor de gelegenheid gisteren al gekomen. Het onvermijdelijke spel kolonisten had ze gisteravond ook alweer gewonnen. Vandaag was het onze dag: Maarten en ik hadden de handen vrij om een dagje samen naar de sauna te kunnen. Werken aan de relatie. “Geniet er maar lekker van hoor!” roept mijn moeder ons na. Ze heeft David op de arm, hij zwaait ons driftig uit. Eva staat ernaast en kijkt boos. Zij had ook graag mee gewild naar het zwembad.…
-
“Als het je niet uitkomt dan moet je het gewoon zeggen hoor”
Net als ik met een bakje chips op schoot en halve fles wijn voor me, wil zappen om iets ter ontspanning op Netflix te zoeken, gaat de deurbel. Ik verwacht niemand dus met het idee dat er een pakketbezorger zal staan, doe ik open. Het is mijn schoonmoeder, met een bosje bloemen in de hand nog wel. “Ik dacht, ik kom je even gezellig persoonlijk feliciteren! Wat fijn dat het gelukt is met je opleiding!” Vage zoenen in de lucht benadrukken dat we niet close zijn. Ik houd de deur verder open om haar binnen te laten. Wat kan ik anders. “Ja, gezellig”. Binnen is het natuurlijk een troep. Vanochtend…
-
“Ik werk niet zo hard voor mezelf, maar voor het gezin”
“En waarom hoor ik nu pas dat je een bespreking hebt vanmiddag? We hebben toch een afspraak samen! Op dinsdag komt je moeder en op donderdag is het jouw taak om Eva van school te halen”. Maarten geeft geen reactie maar loopt gewoon de slaapkamer uit om zijn overhemd te strijken. En dat maakt me nu juist veel kwader. “Luister eens goed. Bij de komst van Eva wilde ik nog dat je een hele zorg-dag voor je rekening zou nemen. Nu heb ik alweer twee stappen terug gezet, en verlang ik alleen nog maar dat je op donderdagmiddag één kind van school haalt. Jouw zorgtaken houden op bij één middag…
