-
“Weet wel dat ik er GEEN MINUUT korter om ga werken”
De gebruiksaanwijzing zegt me dat ik moet plassen op het staafje. Hoe doe ik dat? Ik kan niet vanonder kijken, kan mijn plasstraal niet richten zoals jongens dat doen. Als het verkeerd gaat heb ik een dure test verspild. Hulpmiddelen. Ik kies een glazen pot waar groenten in hebben gezeten en maak deze goed schoon. Er moeten geen zeepresten achter blijven, straks beïnvloedt dat de uitkomst van de test misschien. Maar als ik eerst in het potje plas en daarna het staafje erin houdt, zit er wel een fractie van een seconde tussen. Zou dat invloed hebben? Ik twijfel, maar zet toch door. Ik kan altijd een tweede test kopen…
-
“Weet wel dat ik er GEEN MINUUT korter om ga werken”
Mannen ontlenen status en identiteit aan hun werk. Voor mannen is het misschien om die reden wel belangrijker om succesvol te zijn in het werk dan voor vrouwen: mannen moeten zich conformeren aan het beeld van een “echte man” en daar hoort ambitie, competitiviteit, daadkracht en onafhankelijkheid bij. Op het moment dat er kinderen komen gaan jonge moeders minder werken en jonge vaders juist MEER – zij moeten zich nu helemaal bewijzen als kostwinnaar want tussen moeder en baby kunnen ze toch niet komen. Jens van Tricht schrijft in zijn boek “Waarom feminisme goed is voor mannen” dat vele mannen het maar wat moeilijk hebben met het juk van mannelijk…
-
“Weet je wel dat kinderen altijd ziek zijn op de crèche?”
In Nederland hebben we te maken met een diep gewortelde moederschapscultuur. Als vrouwen kinderen krijgen, wordt verwacht dat ze die belangrijker vinden dan hun carrière en dat ze hun eigen leven vervolgens in dienst stellen van het welzijn van het kind. Het begint met de dwang om zo lang mogelijk moedermelk te geven, vervolgens mag je een kind niet langer dan drie dagen naar de crèche brengen en tenslotte moet je als taxicentrale je kind faciliteren met muziekles, sport, yoga en scouting. Julia Wouters geeft in haar boek “De Zijkant van de macht” (2018) aan dat wetenschappers allerlei verklaringen hebben voor het gegeven dat de moederschapscultuur in Nederland zo sterk…
-
“Je hebt het aan jezelf te danken dat je niet vooruit gekomen bent”
“Wie maar hard genoeg werkt, komt er vanzelf wel”. Vanuit het geloof in de meritocratie, denken vooral succesvolle mannen aan de top dat het bereiken van deze hoge posities zuiver en alleen hun eigen verdienste is (Sophie van Gool, 2021). Vanuit deze visie is het je eigen schuld als je stagneert in je carrière. Het is natuurlijk ook heel prettig om even te vergeten wie er achter de schermen heeft bijgedragen aan jouw succes, wie je in het zadel heeft geholpen of welke streepjes voor je hebt gehad onderliggend aan de kansen die je hebt gekregen en de wijze waarop je werd beoordeeld. In het boek “Waarom vrouwen minder verdienen…
-
“Jij hebt toch ook leuk werk voor erbij?”
Grootouders rond 75 jaar zijn in een geheel andere tijd, met andere normen en waarden, opgegroeid. Bovenstaande opmerking valt te begrijpen vanuit dat perspectief: in de tijd dat zij jonge ouders waren werden vrouwen ontslagen op het moment dat ze gingen trouwen, was er nog geen kinderopvang en werden vrouwen nog niet als “handels bekwaam” gezien: tot 1971 stond er zelfs in de wet dat de man “het hoofd van de echtvereniging was” en de vrouw hem “gehoorzaamheid was verschuldigd” (zie Sophie van Gool, Waarom vrouwen minder verdienen, 2021). Het is stuitend om je te realiseren dat het nog maar zo kort geleden is dat vrouwen openlijk als minderwaardig werden…
-
“Wat had je dan verwacht, na al die jaren thuiszitten en niets doen?”
Tieners kunnen heel hard zijn voor hun ouders. Dat heeft deels een functie: we weten allemaal dat ze zich moeten losmaken van hun ouders. Ook weten we dat tieners nog weinig genuanceerd kunnen denken en eigenlijk alleen bezig kunnen zijn met de vierkante meter om zich heen. Om die reden zouden we dergelijke uitspraken van tieners weinig serieus moeten nemen. Maar feit is: dat doen we natuurlijk toch. Want een openlijke afwijzing van je kinderen komt nu eenmaal keihard aan. Tieners weten natuurlijk wel dat hun ouders enorm hun best hebben gedaan voor hun opvoeding: dat ze er met kinderfeestjes waren, spelletjes speelden, de was en verzorging op zich namen.…
-
“Als het je niet uitkomt dan moet je het zeggen hoor”
Het klinkt als een uitnodiging om eerlijk te mogen zijn, maar dat is het misschien niet. Zie het als een retorische vraag waarin eigenlijk maar één antwoord mogelijk is. Eerlijkheid wordt echt niet altijd op prijs gesteld. Om niet verkeerd opgevat te worden is het veiliger om je agenda vrij te vegen en gewoon te zeggen wat er van je verwacht wordt: “Neehoor, jullie zijn altijd welkom, dat weet je toch”. Omwille van de lieve vrede. Ik weet nog goed hoe ik eens kleertjes kreeg voor mijn oudste dochtertje. “Als je het niet mooi vindt, mag je het ruilen hoor” werd er nog gezegd. Toen ik daadwerkelijk vroeg om de…
-
“Ik werk niet zo hard voor mezelf, maar voor het gezin”
Vanuit de mindset van de jaren vijftig, kon je als man niet beter zorgen voor je gezin dan hard te werken en goed geld te verdienen. Voor een work-alcoholic is het heel fijn om je hieraan vast te houden: je werkt immers voor het gezin, jou kan niets verweten worden. Het is ook een dooddoener in een gesprek over de verdeling van zorgtaken. In de wereld zoals deze nu is, is het haast niet te begrijpen waarom mannen zo graag wilden weglopen voor zorgtaken. Nu wordt het als ideaal gezien dat beide partners na de komst van een kind, parttime blijven werken (hoewel dit ideaalbeeld nog maar weinig echt wordt…
-
“Als je echt had willen werken, dan had je het wel gedaan”.
Het is wrang hoe achteraf geschiedenissen worden herschreven. Voor het gemak zijn zaken vergeten, herinneren we ons alleen datgene wat we willen herinneren en kleuren we de ervaringen een beetje sociaal wenselijk bij. Dat zal best een functie hebben voor jezelf, maar het kan ook heel confronterend zijn voor anderen. Ineens blijkt dat zorgzaam bezig zijn voor het gezin niet de geschiedenisboeken heeft gehaald. Alleen successen tellen immers mee. Herinneringen zijn een raar fenomeen. De meeste mensen schijnen onprettige ervaringen het liefst te vergeten. Misschien komt het ook omdat we vooral foto’s nemen van momenten dat je je prettig voelt: lachend met je diploma, met een cocktail op een strand,…
-
“Jij hebt toch ook leuk werk voor erbij?”
Het stond al weken in de agenda – zoals dat gaat als je jonge ouders bent en de spontaniteit om ergens zomaar heen te gaan ver te zoeken is. Mijn moeder was voor de gelegenheid gisteren al gekomen. Het onvermijdelijke spel kolonisten had ze gisteravond ook alweer gewonnen. Vandaag was het onze dag: Maarten en ik hadden de handen vrij om een dagje samen naar de sauna te kunnen. Werken aan de relatie. “Geniet er maar lekker van hoor!” roept mijn moeder ons na. Ze heeft David op de arm, hij zwaait ons driftig uit. Eva staat ernaast en kijkt boos. Zij had ook graag mee gewild naar het zwembad.…
